Boşluk

Arkada hafifçe çalan bir piyano parçası, Kelimeler notalarla ahenk içerisinde... Dans ettim karanlıkta Bir sağ bir sol Bir sağ bir sol Döndüm etrafımda Dizeleri kırdım korkusuzca. Kifayetsiz bıraktım Sadece kelimeleri değil Kendimi de kifayetsiz bıraktım. Bir ışık hüzmesi belirdi ayak ucumda Yolu gösterdi. Bir sağ bir sol Bir sağ bir sol Döndüm etrafımda. Çıplak ayaklarım...

Bu İnsanlar

Bu insanlar aklını kaçırmış, Kaçırmış aklını insanlar. Yemişler güzelliklerini Doldurmuşlar gübre ile kafalarını. Gübreler ne kendilerine yaramış, Ne de fikirlerine yaramış. Sadece kirlenmişler, Çamura batan bir çizme gibi kirlenmişler. Saygıları kalmamış bu insanların, Bu insanların saygıları kalmamış, Çevresindeki farklılıklara, Değişik güzelliklere... Tek bir doğruyu benimsemişler O da kafalarında sıkışıp kalan gübre çuvalları olmuş. Çok beğenmiş...

Pembe

Ve tutuldu sayfalar, Karanlıklarla savaşırken aydınlık. Beyaz mı istersin? Siyah mı? diye sordular. Karalamak mı? Yeniden yazmak mı? Sorular mantık dışı işlerken Sorgular insanoğlu varlığı. Sayfalar tutuldu, Sayfalar. Milyonlarca kelimelerle, Yüzlerce duygularla... Ve insanoğlu sorguladı varlığı Grisi yok muydu bu sayfaların? Yoksa vardı da insanlar mı saklıyordu? Hep mi beyaz, hep mi siyah olmalıydı İnsanoğlu......